Phoenix, fenix, feniks

Popołudniowe zmiany skończyłam, ten tydzień miałam na rano, a dziś idę na 22. Powiem wam, że praca w pewien sposób rozbija mi troszkę dnia, muszę dojeżdżać około dwóch godzin dziennie, a gdy przychodzę kompletnie nic mi się nie chce, ale jest to w pewien sposób wyzwanie dla mnie, aby w końcu się zmotywować i wykorzystać ten czas, który mi zostaje z dnia. Jako że już wdrożyłam się w tok pracy to mogę zacząć to realizować. Wrócić do języków, ćwiczeń, rysowania.
Wczoraj mnie natchnęło, porwałam z mojej szuflady farby akrylowe, paletkę, obkleiłam ją folią bezbarwną, wymoczyłam pędzle i zabrałam się za malowanie. Na mojej ścianie bardzo długo gościł szkic fenixa. Mama już się podśmiechiwała, że chyba nigdy go nie pokryję kolorem. A wczoraj poczułam w sobie siłę i chęci malowania. Obkleiłam podłogę pod nim i zabrałam się do pracy. Świat dla mnie nie istniał przez kolejne 3 godziny! Na laptopie leciała randomowa muzyka z mojego folderu, a ja malowałam. Tu pociągnięcie, tu smuga, tam lekki laserunek, podrygiwałam od czasu do czasu do muzyki, na czym też się złapałam.
Samo malowidło wyszło mi całkiem ładnie, a przynajmniej mnie się bardzo podoba. Zajmuje pół ściany mojego pokoju. A moja mama, gdy go zobaczyła stwierdziła o Boże. Generalnie chodziło jej o rozmiar całości, że jak mi się chciało tyle malować i czy nie szkoda mi farb. Nie, akryle są dosyć wydajne, posiadam 12 tubek i może faktycznie, ciemnej żółci poszło najwięcej, ale warto było. Całkiem inaczej teraz mój pokój wygląda, nie tak pusto i blado. A malowałam tylko 3 godziny, ponieważ po 20 niestety zaczęło się ściemniać, a nie da się malować przy sztucznym świetle, całkowicie zmienia to kolory.

Poza tym zapałałam miłością do gazety Angora. Ile ciekawych rzeczy można się z niej dowiedzieć o świecie, o tym co w naszej polityce piszczy, o tym jak politycy wydają nasze pieniążki, a gdy zaczyna im brakować narzucają na nas nowe podatki. Rzekomo Bruksela uchwaliła podatek od prostytucji, czarnego rynku, handlu narkotykami. Słuchajcie, no rewolucja, panie lekkich obyczajów będą musiały zaopatrzyć się chyba w kasy fiskalne. A jak nam to ładnie przyniesie zysków. Znaczy naszej dziurze budżetowej, nie nam - Obywatelom. No cóż, najchętniej to odwołałabym cały rząd, bo to, co dzieje się w naszym kraju jest śmieszne. Tylko najgorsze, że nie ma go na co wymienić.

Wyzwanie nr 2:
Z wielką przyjemnością oglądamy wielkie panoramy miast w gazetach. A może warto byłoby zachwycić się również naszym własnym miastem. Kolejne magiczne zadanie to wybranie się w jakiś punkt widokowy, skąd roztacza się widok naszego miasta i z pomocą statywu zrobienie kilku zdjęć, jedno obok drugiego, aby uzyskać świetny materiał do zrobienia panoramy.