Fursona: Karina

Jestem po mojej pierwszej nocce i tuż przed następną, ale mimo to natchnęło mnie na rysowanie i skomponowanie notki w związku z wyzwaniem nr 1. Jak pamiętacie zadałam zadanie narysowania swojej własnej postaci, tzw. fursony, kogoś, kto doskonale oddaje was, może jest pewną wizytówką w sieci, a może jest postacią z opowiadania.
Jeśli chodzi o mnie, od podstawówki napisałam wiele opowiadań, dłuższych i krótszych, głównie opierających się na światach już wymyślonych. Co za tym idzie mam naprawdę wiele postaci, które każda w jakimś stopniu oddają kawałek mnie. Dzisiaj pokażę wam pierwszą taką postać - Karinę.
Jej imię wzięło się stąd, że na drugie mam Karina i jest to moje niedoszłe imię pierwsze (jedynie ksiądz i jego poglądy przeszkodziły w nadaniu mi go). Na przestrzeni lat Karina miała 12, 14, 16 lat. Zależało to od tego, w którym momencie akurat wracałam do tej postaci. Z wyglądu też niesamowicie się zmieniała, od włosów błękitnych po czarne, od niebieskiego uniformu z błękitnym fenixem po czarno - czerwony.
Skąd uniformy, skąd fenix? Otóż jako dzieciak moją ulubioną bają byli X-meni, wszelkiej maści. Filmów do tej pory jestem wielką fanką. I tak w tym niezwykłym świecie mutantów umieściłam Karinę, córkę Logana vel. Wolverine'a, tak jak X-24 wyhodowaną z probówki. Jej moce to głównie moc fenixa, który na początku po prostu był, a dopiero przy którymś tam poprawianiu całości wniknął do jej ciała myśląc, że zapanuje nad nią. Jak zapewne zorientowani już wiedzą, wzorowałam się na postaci Jean Grey, która po przeleceniu przez Słońce zdobyła moce Phoenixa. Tak w ogóle to muszę sobie odświeżyć kreskówkową trylogią Czarnego Fenixa! Skąd niebieskie włosy? Gdyż w tamtym czasie to niebieski był moim ulubionym kolorem, z czasem zmienił się na czarny. Jedno zostało - Phoenix, co mogliście obserwować w poprzedniej notce.
Opowiadanie jak to przykładna dziewczynka w wieku nastoletnim publikowałam na Onecie. I nawet miało poczytalność. Z czasem wiele się w nim zmieniło, odbiegłam od X-menów, ale zanudzać was tym nie zamierzam. Karina jest takim moim alter ego, silną, zwinną, szczupłą, o mocnym charakterze, walczącą ze złem i ratującą świat.
Muszę powiedzieć, że ucząc się malować, rysować bazowałam właśnie na niej. Na potęgę malowałam swoje postaci. Do tej pory zostało mi potężne pudło, które od czasu do czasu uzupełniam, i zeszyt A4, w którym rysowałam i wklejałam stare rysunki. I to z niego sfotografowałam moją zmieniającą się postać.
Na końcu dodatkowo rysunek teraźniejszy. No deczko mnie poniosła fantazja :D

W dalszym ciągu biorę również udział w konkursie Xperia Curiosity, i muszę się pochwalić, że zostałam laureatką drugiej rundy o tematyce Smerfy. Zadaniem było zrobić zdjęcie związane tematycznie z filmem smerfy, ale również skupić się na emocjonalnym portrecie na przykład Śpiocha, Marudy, Lalusia. I tak poprosiłam brata o zapozowanie, naskrobałam na ścianie Zzz, które jest tam do tej pory i mam laureata. Od razu zmotywowało mnie to do dalszego brania udziału w konkursach. Warto!
Mały dowód: klik.
Co prawda nie brałam udziału w rundzie 3, ale czwarta trwa! 

Wyzwanie nr 3:
Na pewno posiadacie w domu wiele zbędnych gazet kolorowych. Ich wielkie nagłówki przyciągają nasz wzrok. I właśnie one będą nam potrzebne do... utworzenia jakiegoś zdania, aforyzmu, życzeń, co tylko przyjdzie wam do głowy. Za pomocą pojedynczych literek, może wyrazów i kleju tworzymy taki kolaż.