Nie próbuj zrozumieć artistę

Ach witaj artystyczny poniedziałku. A mówię artystyczny, ponieważ na blok 9 godzin lekcyjnych złożyły się malarstwo oraz rzeźba. I o ile pierwsze zajęcia nie są dla nas czymś nowym, bo już je mieliśmy w poprzednim semestrze, tak po rzeźbie nie do końca wiedzieliśmy czego się spodziewać. Moje Kochanie zażyczyło sobie armię championów z LoL'a, bo skoro przedmiot rzeźba, to będziemy coś rzeźbić, robić figurki i kropka. Niestety po dzisiejszych zajęciach musiałam go rozczarować, figurek nie będzie.

Zajęcia zaczęły się dosyć osobliwie. Starszy dziadziuś, pod wąsem, w garniturze. Salka w podziemiach, bez posadzki, ściany nieotynkowane, powalane gipsem, pod ścianami stoją potężne paczki z nieokreślonymi foliami wybaźgranymi czymś jeszcze bardziej nieokreślonym. Nie mam pojęcia jakim cudem przeszliśmy od wymagań co do zaliczenia przedmiotu do rozważaniem na temat cech kartki. Tak, zwykłej, białej kartki A4. Rzucono nas na żer kolejnemu artiście profesorowi, który się plątał w tym co mówił. Mówił w sposób bardzo osobliwy i chaotyczny. Aby lepiej zrozumieć tego człowieka dodam, że pierwszym ćwiczeniem było wyciągnięcie dowolnych przedmiotów z plecaka i ułożenie ich w grupy typu: z napisami i bez, w barwach ciepłych i zimnych, gładkich i chropowatych. O tak, mieliśmy na to bagatela pół godziny. Kolejnym zadaniem było wzięcie kartki A4 i uprzestrzennienie jej. Czyli mięcie, targanie, składanie, na wodzie, na ślinie, cokolwiek nam przyjdzie do głowy. Nie, nie dostaliśmy złotego środka na to, każdy powolutku się wyżywał na kartkach. W tym czasie psor czmychnął na obiad, a kiedy wrócił po 1,5 godzinie (!) stwierdził, że możemy iść do domu. To było 1,5 godziny, kiedy znudzeni siedzieliśmy w tej salce. Nawet w tym czasie udało nam się zjeść obiad i wrócić, i znowu przesiedzieć masę czasu na nicnierobieniu. No cóż, zapowiada się wesoły semestr :D

A tak w ogóle to usilnie poszukuję czapki na zimę. Mnie podoba się berecik, wełniany, z pomponem, Mojemu czapka z oczami i buzią pandy, dodatkowo pompony na bokach. I weź tu się człowieku na coś zdecyduj!
Października w obiektywie ciąg dalszy.